Οι Έλληνες μετανάστες και η πλημμυρίδα των σημερινών λαθρομεταναστών.

Τα παπαγαλάκια ψεύδονται

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικης ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να στηρίξουν τα ανιστόρητα, ψευδή και έωλα επιχειρήματά τους, ισχυρίζονται γεγονότα και συγκρίνουν καταστάσεις, που δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Έτσι, συγκρίνουν τερατωδώς τη μετανάστευση των Ελλήνων προς τη Δυτική Γερμανία, στις αρχές της δεκαετίας του '60, με την μεταναστευτική αθλιότητα όλων των φυλών στη σημερινή Ελλάδα. Για τους ανιστόρητους – και όχι μόνο – αυτούς παπαγάλους της κοινωνικής ιστορίας, τους πληροφορώ ότι, οι διαφορές των περιστάσεων απέχουν όσο η μέρα από τη νύχτα.

Επιγραμματικά σημειώνεται ότι, οι εκπατρισμένοι Έλληνες – κυρίως των αγροτικών περιοχών, για να πάνε στη Γερμανία έπρεπε: 1) να βάλουν βουλευτικό μέσο, 2) να έχουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, 3) να έχουν περάσει από όλες τις ειδικότητες των γιατρών για να πάρουν πιστοποιητικό υγείας, 4) να βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία.

Αφού συγκέντρωναν όλες αυτές τις προϋποθέσεις: έφευγαν με πράσινες κάρτες, που είχαν όλα τους τα στοιχεία, αφού: το ιδιωτικό γραφείο “Κόκκινου”, που λειτουργούσε στο ίδιο κτήριο του Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας (στην πλατεία Τερψιθέας του Πειραιά), τους εφοδίαζε: 1) με τη διεύθυνση του εργοστασίου στο οποίο θα εργάζονταν και τη διεύθυνση κατοικίας όπου θα έμεναν,

2) με την απαραίτητη ξηρά τροφή για το ταξίδι τους και

3) με μερικά γερμανικά μάρκα για τα πρώτα έξοδα κίνησης και τροφής.

Η αναχώρηση των μεταναστών γινόταν από τον Πειραιά με πλοία και κατά “γκρουπ”, και με εισιτήρια τα οποία τους έδινε στο χέρι η εταιρεία “Κόκκινος” που συνεργαζόταν και με το γερμανικό κράτος.

Την επιβίβαση των μεταναστών στα πλοία επέβλεπαν εντεταλμένοι υπάλληλοι της εν λόγω εταιρείας.

Για το θέμα αυτό ο γράφων είχε άμεση εργασιακή σχέση και όσοι αμφιβάλουν και θέλουν την αλήθεια, ας κάνουν τη σχετική έρευνα.

Συνεπώς, ούτως εχόντων των πραγμάτων, ποιά σύγκριση μπορεί να γίνει ανάμεσα στα δύο είδη μεταναστατών;Οι Έλληνες μετανάστες κινούνταν μέσα στο άπλετο φως της διαφάνειας και της νομιμότητας, ενώ τα στίφη των λαθρομεταναστών κινούνται και διαβιούν μέσα στα υπόγεια της παρανομίας και του εγκλήματος.

Παπαγαλάκια της πεντάρας:

Μην κλείνετε τα μάτια για να μην βλέπετε την αλήθεια. Εκτός κι αν εκτελείτε διατεταγμένη υπηρεσία έναντι ανταλλαγμάτων.

Τα άθλια “επιχειρήματα” δεν αποτελούν θετική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κολασμένων της γης για τους οποίους ευθύνονται εκείνοι με τους οποίους συμβαδίζετε. Δυστυχώς, το εκφυλισμένο πολιτικό σύστημα αποτελεί το θερμοκήπιο για την εκκόλαψη και άνθηση αυτού του είδους των “προοδευτικών” αθλιοτήτων.

Όταν βιάζεις την Ιστορία να την προσαρμόσεις στα δικά σου μέτρα και τους δικούς σου καιροσκοπισμούς αργά ή γρήγορα εκδικείται.

Όσο για τους “πολιτικούς” πρόσφυγες, θα έλεγα ότι οι δήθεν αυτοί πρόσφυγες, έχουν πολιτικό και ηθικό χρέος να παραμείνουν στις πατρίδες τους αντιστεκόμενοι στα αυταρχικά τους καθεστώτα και όχι να την κοπανούν αναζητώντας ασφάλεια ατομική επαιτώντας και απαιτώντας από τη φτωχή Ελλάδα να τους συντηρήσει.

Θυμίζουν την ερζάτς “αντίσταση” που έκαναν οι Παπανδρέηδες στον Καναδά και τις Ευρωπαϊκές χώρες με τη διαφορά ότι αυτοί διαβιούσαν πολυετελώς.

Αυτό φυσικά ισχύει και για πολλούς «αντιστασιακούς» της εσπερίας την περίοδο της δικτατορίας.

Ο γράφων προτίμησε να μείνει εδώ ν' αντισταθεί κατά της δικτατορίας, να συλληφθεί, να κλειστεί στα μπουντρούμια της οδού Μπουμπουλίνας και στην εξορία.

Δεν είμαστε όλοι τα ίδια και δεν έχουμε όλοι τα ίδια... (βρέστε την κατάληξη).

deltio11