Είχε κλείσει την πόρτα ο Σεραφείμ στις απαιτήσεις του Βαρθολομαίου

Είναι αδιανόητο να ζητάτε να χαραχθούν τα όρια της Εκκλησίας της Ελλάδος κάτωθεν της Μακεδονίας - Θα δικαιώναμε έτσι τις διεκδικήσεις των Σκοπίων, του έγραφε!

Η ονομασία «Νέαι Χώραι» δεν εκφράζει καμία σύγχρονη πραγματικότητα

Του είχε απαγορεύσει τα πηγαινέλα...



Ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια επιστολή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ προς τον νεαρό τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το «Π».

Η επιστολή, που έχει ημερομηνία 9/10/1993, εκτός από ιστορική, έχει και διαχρονική αξία, αφού αγγίζει όλα τα ανοιχτά ζητήματα - «πληγές» στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Εκκλησίας της Ελλάδος. Ζητήματα που επανήλθαν κατά το 2003-4, στη ρήξη Βαρθολομαίου και Μακαριστού Χριστόδουλου (σύμφωνα με πληροφορίες, ο τότε Αρχιεπίσκοπος αναζήτησε τη συγκεκριμένη επιστολή στο αρχείο της Ιεράς Συνόδου). Η επιστολή όμως γίνεται εντελώς επίκαιρη, καθώς τα ίδια θέματα απασχολούν και σήμερα.



Η επιστολή, που υπογράφεται από τον Σεραφείμ αλλά συντάσσεται κατ' εντολήν της ελλαδικής Συνόδου, έχει επιθετικό στυλ γραφής, αποτυπώνοντας και τις σχέσεις των δύο Προκαθημένων. Δεν ήταν όμως το ίδιο κακές οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών πάντοτε, αφού ο Σεραφείμ κατηγορεί ευθέως τον Βαρθολομαίο ότι εκείνος είναι ο υπεύθυνος της επιδείνωσης, καθώς από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στον Πατριαρχικό Θρόνο άρχισε να ανακινεί θέματα που αφορούν την Εκκλησία της Ελλάδος και να μεθοδεύει επεμβάσεις και μονομερείς ενέργειες, κατ' αντιδιαστολήν προς τους προκατόχους του, Αθηναγόρα και Δημήτριο.



Του υπενθυμίζει επίσης τα όρια, τα δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις της βόρειας Ελλάδας, διευκρινίζοντας όμως ότι «η ονομασία “Νέαι Χώραι” ουδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα εκφράζει». Και μεταξύ άλλων επιχειρημάτων, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ επικαλείται και εθνικούς λόγους, που κάθε άλλο έπαψαν να υπάρχουν.



Με τον παροιμιώδη ευθύ τρόπο του, ο «αντάρτης» από την Καρδίτσα είχε καταφέρει να απαγορεύσει την ίδρυση πατριαρχικού γραφείου στην Αθήνα -το παραχώρησε ο Χριστόδουλος στα πρώτα χρόνια της αρχιεπισκοπίας του- αλλά και τα «πηγαινέλα» του Βαρθολομαίου στην ελληνική πρωτεύουσα: Επί οκτώ χρόνια και όσο ζούσε ο Σεραφείμ, ο Πατριάρχης δεν είχε επισκεφτεί την πρωτεύουσα. «Θα σε δεχτούμε, αλλά χωρίς τα προνόμια που θες», ήταν το μήνυμα που έστελνε, και μέσω της επιστολής, ο τότε Αρχιεπίσκοπος.



Ο Σεραφείμ είχε αποδείξει ότι είχε τον τρόπο να περνάει το δικό του και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για σήμερα ας μη μιλήσουμε καλύτερα…



Ενιαία και αδιαίρετος



Η επιστολή ντοκουμέντο έχει ως εξής:



«Εις τας διεκκλησιαστικάς και ειδικώτερον εις τας αφορώσας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και την Εκκλησιάν της Ελλάδος υποθέσεις, ίσχυον τα καθιερωμένα και συμπεφωνημένα, ίνα μη η υπέρβασις ετέρωθεν των τεθεσπισμένων όρων ψυχράνη την αγάπην και διαταράξη τας αρμονικάς των Εκκλησιών ημίν σχέσεις. Προκειμένου δε περί των Ιερών Μητροπόλεων και των Σεβ. Μητροπολιτών των βορείων και ακριτικών επαρχιών της Ελλάδος, ενσωματωμένων εις τον κορμόν της χώρας ημών και της καθ' ημάς φερωνύμου Αυτοκέφαλου Εκκλησίας, η πρότερον υφισταμένη σχέσις αυτών προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον συνεπήγετο κυρίως τρία τινά. α) το μνημόσυνον του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου. β) την ανακοίνωσιν Αυτώ ενδεχομένης χηρείας και πληρώσεως ακολούθως Μητροπόλεως τινός. και γ) την υποβολήν εκθέσεων των οικείων Μητροπολιτών εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Πέραν των βασικών τούτων, ουδεμία άλλη σχέσις ή αναφορά ίσχυσεν εν τη πράξει.



Πλην, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος πληροφορείται ότι η Υμετέρα Παναγιότης, από της αναρρήσεως αυτής εις τον Οικουμενικόν θρόνον, ήρχισεν ανακινούσα, ως μη ώφειλε, και θίγουσα ζητήματα απτόμενα του ελλαδικού χώρου, και κατ' εξοχήν αφορώντα εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, καλώς δε και παγίως κείμενα, επί των όποιων όμως Αύτη μεθοδεύει επεμβάσεις και μονομερείς ενεργείας και νέας ρυθμίσεις.



Περί τινών εξ αυτών εξήγγειλε τοιαύτας προγραμματιζόμενας επεμβάσεις η Υμετέρα Παναγιότης, κατά την πρόσφατον σύναξιν της Ιεραρχίας του Οικουμενικού θρόνου. Η δε κληθείσα και παραστάσα εις την σύναξιν ταύτην αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος επεσήμανε, διά του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, την ανάγκην συνεννοήσεως μετά της ιεράς ημών Συνόδου, χωρίς εν τούτοις να εύρη ανταπόκρισιν ουδέ συναίνεσιν.



Κατόπιν τούτου η Ιερά Σύνοδος ημών έθεσεν επί τάπητος τα ανακύψαντα ζητήματα. Προάγεται δε, διά του παρόντος Συνοδικού Γράμματος, να έκθεση προς Υμάς τας ακολούθους ρητάς απόψεις αυτής, των οποίων παρακαλεί να λάβητε γνώσιν, προσωπικώς και συνοδικώς, και να προβληματισθήτε δεόντως.



Και συγκεκριμένως:



Α) Εξένισεν ημάς η ακουσθείσα απίθανος είδησις περί μελετωμένης ανακλήσεως της από 4ης Σεπτεμβρίου 1928 Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως, περί διοικητικής αφομοιώσεως των εν Ελλάδι Ι. Μητροπόλεων (των λεγομένων Νέων Χωρών), διοικούμενων έκτοτε «επιτροπικώς», και κατά πάντα υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος επί εξηκονταπενταετίαν.



Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ενιαία και αδιαίρετος. Η ονομασία «Νέαι Χώραι» ουδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα εκφράζει. Και ο όρος «επιτροπικώς» -ίνα μη είπωμεν σχήμα λόγου- θα εχαρακτηρίζετο παρ' ημών μόνον ως σχήμα και τρόπος εκχωρήσεως, χωρίς καμμίαν άλλην ουσιαστικήν προοπτικήν. Απ' αρχής άλλως τε κατεφάνη η εθνική αναγκαιότης, όπως ακολουθηθή η ισχύουσα κανονική επιταγή «τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς είωθε συμμεταβάλλεσθαι». Και αι περί ων ο λόγος επαρχίαι ηξίουν και ανέμενον την οικείαν θέσιν εις την ελευθέραν ήδη Ελλάδα και εις το Συνταγμάτιον της προ πολλού Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Ελλάδος,

΄ΠΗΓΗ