ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ...

ποίημα του Νικηφόρου Βυζαντινου


Εμαθες χρονια πια να ζεις
χωρις τα ονειρα σου
τα εθαψες βαθια στη γη
κι΄ας κλαιει η καρδια σου

Μα που πηγαινεις χωρις ελπιδα
χωρις το φως. μια ηλιαχτιδα
μες τα σκοταδια γυριζεις ξενος
απο τη μοιρα σου καταραμενος

Aθλιε κοσμε αφορισμενε
μ' αθλια μοιρα φρικτη δικασμενε
τη λευτερια σου για παντα σκορπας
αρκει να βρισκεις ψωμι για να φας

Πανω απ΄τον ταφο σου
βαρια σκια
προγονοι κλαινε
στην καταχνια

Σκοταδι μαυρο
σαπιοι καιροι
ποια μοιρα θε μου
μας καρτερει

εστάλη από Πάνο Χατζηγεωργίου