Ο νέος χρόνος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ

Ο νέος χρόνος είναι ένας καινούργιος δρόμος ζωής. Πως θα τον βαδίσουμε; Όπως, όταν ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητο μας σ’ ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο, πόσα σημάδια δε συναντούμε στο δρόμο, πόσες πινακίδες, πόσα σήματα, πόσα φώτα, που μα καθοδηγούν, ώστε να φθάσουμε με ασφάλεια στον προορισμό μας.

Για να φτάσει κάποιος στο προορισμό του υπάρχουν πολλοί τρόποι, εμείς θα περιοριστούμε σε τρεις τρόπους, με τους οποίους οι άνθρωποι νιώθουν τη ζωή τους.

Πολλοί τη βλέπουν σαν ένα αναπαυτικό κρεβάτι, επάνω στο οποίο ξαπλώνουν, για να ξεκουραστούν. Άλλοι σαν ένα μεγάλο καλάθι, που αγωνίζονται να το γεμίσουν: γνώση, χρήμα, σπίτια, φήμη, δόξα. Είναι η υλική πλευρά που προσπαθούν να γεμίσουν το ψυχικό τους κενό.

Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων, που αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν ένα λυχνάρι, που καίγεται, μια λαμπάδα που λιώνει και φωτίζει το περιβάλλον. Είναι αυτοί που έθεσαν σαν ιδανικό τους, όχι να υπηρετηθούν, αλλά να υπηρετήσουν με πνεύμα ανιδιοτέλειας την ζωή τους και τους συνανθρώπους.

Ο Πασκάλ στο έργο του «Στοχασμοί για τη Θρησκεία» γράφει: « Εμείς οι ίδιοι είμαστε τίποτε. Το παν είναι εκείνο που ζούμε και πως το ζούμε». Αυτό που ζητάμε και ψάχνουμε είναι η ευτυχία που Leibniz έλεγε: «Ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει, μόνο ευτυχισμένες στιγμές υπάρχουν». Ο Ντοστογιέφσκι έγραψε: « Η ευτυχία δε βρίσκεται στην ευτυχία, αλλά στο κυνήγι της».

Η ευτυχία δεν είναι σταθμός, στον οποίο φτάνεις είναι ο τρόπος με τον οποίο ταξιδεύεις.

Στο ταξίδι αυτό του νέου χρόνου θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα, ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να έχουμε : περσότερη αρετή, παρά γνώση, περισσότερη αγάπη για τον συνάνθρωπο μας παρά ευαισθησία, περισσότερη σύνεση, παρά ευφυΐα, περισσότερη υγεία, παρά πλούτη, περισσότερη άνεση παρά κέρδη, περισσότερη συντροφικότητα παρά αλλοτριωμένη συμπεριφορά. Μπορεί να υπάρξει αρετή χωρίς ευτυχία, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχία δίχως αρετή. Η αναισθητοποίηση της συνείδησης είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας.

Λέμε ότι αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη ανθρώπινη και ειρηνική κοινωνία. Πώς να φθάσουμε σε αυτή με συνεχείς υποχωρήσεις, παραχωρήσεις, αβαρίες, ένοχους συμβιβασμούς, με ανοχές, με λάθος πρότυπα, που αμβλύνουν τη συνείδηση και την καθιστούν αγνώριστη.

Πρέπει με το νέο έτος να ξαναγίνουμε άνθρωποι να αντισταθούμε στο σημερινό υπέρ – καταναλωτισμό και τον ατομικισμό που στην πράξη υποστηρίζει μια ηθική χωρίς ηθική, να επανέλθουμε στο δρόμο που οδηγεί στον πραγματικό ανθρωπισμό, την ελευθερία, έστω και αν χρειασθεί να υπομνήσουμε στους ισχυρούς, ότι οποιαδήποτε απόφαση τους, για όποιο θέμα , δεν είναι βιώσιμη, αν δε στηρίζεται στην αρχή της πλειοψηφίας και της διασφάλισης της μειοψηφίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αναγκαστικοί συμβιβασμοί δημιουργούν μια ομπρέλα, αλλά όχι μια στέρεα στέγη που θα μας προστατεύσει από κάθε καταιγίδα.

.